poetry, poezie, Lily May Parker
Mijn houdbaarheid.
Zonder werk geen
inkomen. Feit! Nochtans, ik had een goed werk. Een werk dat mij voldoening schonk.
Bediende openbare diensten met een ‘licence to work!’ Specialisatie:
begraafplaatsen. Voor de ene wat morbide voor mij een prachtige job.
Uiteraard als het
kan verkeerd gaan, gaat het ook verkeerd. Door pesterijen op mijn werk werd ik
gedwongen thuis te blijven. Erg voor iemand die wil werken. Uiteindelijk
kon mijn werkgever geen enkele oplossing bieden. Ik viel terug op een ziekte-uitkering
waar ik nu dus nog steeds als invalide gestationeerd sta.
De titel invalide is
zwaar om te dragen. Fysiek ben ik (behalve enkele kwaaltjes) volledig in orde.
Psychisch hebben de pesterijen er wel zeer zwaar ingehakt. Zelfs op dat moment
wou ik nog steeds werken!
We zijn nu enkele
jaren verder en samen met de nodige therapeutische stappen probeer ik terug
iets van mijn leven te maken. Opleidingen
volgen en vooral het zoeken naar een nieuwe job. Helaas, het maakt me moedeloos.
Het regelmatig
inkijken van vacatures is een hel. Vooral door de volgende vereiste: professionele
Bachelor. Ik
volg al mijn hele leven opleidingen. Altijd krijg ik gelijkgestelde documenten of
attesten.
Mij moet je uitleggen
hoe ik nu als prille veertiger, die zijn vorige job bij de overheid heeft
moeten opgeven omdat er niet werd ingegrepen op pesterijen, met een
volwaardig gevoel naar vacatures kan kijken?
De ‘zoek een job’
opdracht anno 2021 zorgt voor zeer veel controverse in
mijn eigen zijn.
Torment of sanity
There is a fine line between genius and insanity.
But the craziness was still for grabs. So guess what?
I made it my one to treasure and have.
I left reason for a reason.
So fancy me mad if you must but at this point you’re all standing outside
the gilded cage.
I’m safely locked in! Not alone! Ofcourse not alone!
My good
friend phantom solitude offered to stay.
Now he whispers and intoxicates that for flying there is a criteria…
that I
just didn’t make
