Fallen II

Fallen

eeuwenlang bleek de val

tot hij opstand beschreef

onderscheid etste,

tussen eindeloos licht

en schaduwgedaantes

niemand kent mijn naam

wanneer ‘k dool over graven

blootsvoets op het mos

gezelt door raven

we zwermen lege hemels 

zwalpen dreigend door de nacht

geruisloos doch ik ben er

de gevallene zalft je hart

the graveyard

Prins

Gekneld en lijzig, rijg ‘k uren als parels
om halfweg de kanteling
gefluister te breken
 ’n verbloeide mond;

Lief, we zijn verwond
een verstilling in tijd
van laaiend vuur dat nimmer dooft
tot bloesem voor tijd
van schoonheid berooft

ach lief, we zijn doods
schaduwen op het veld
vlinders in valleien
wij zijn verhaal

wordt gepreveld
wordt verteld