dinsdag 31 oktober 2017

November Rain

To HL

Lily May Riddles



Painter becomes teacher, 

as long as he’s happy again, anything goes
I was there that day, when his smile was broke
his heart at pieces and crystal formed in his eyes
his beautiful eyes

I was there that day,  when summerrain pearled his hair
on my graveyardfield between cement and bones
I was happy, I was so happy
after all that time…I could smile

love in it’s hideous form
he came to say goodbye
I didn’t get to say it back


maandag 30 oktober 2017

Schaduw





door ’t vensterraam, fantoompijn van ’n dichter
spelende mussen en roodgetint gebladerte
er loert winter mijn liefste
als ’n panter op jacht.
Arduinen hemel huist koperen spreeuwen
ze vormen silhouetten en m’n blik verdwaald
‘k zal niet spreken, niet leven of beleven
statig monddood de rugzak nimmer legen


Lily@rt don’t speak

Lily May Parker/2017

Lily May Parker/Dark Portrait


zondag 29 oktober 2017

Oktober






wolken spreiden zich en meeuwen krijsen onrust
over grijsvervloekte golven, voor ieder tentoongesteld
’t laatste licht mijn lief
vangt wind op wimpers 
en veren van de zilvervogels
dwarrelen spiraal omhoog.

We bewegen, zelfde tijd ander leven
tussen goed en slecht verankerd 
liefde; veilig bewaard en ten allen tijde

verzwegen





vrijdag 27 oktober 2017

A nightmare on Elm Street

A nightmare on Elm Street

Wes Cravens originele versie van 1984 heeft menig nachtmerries veroorzaakt, ’t vastzitten in smurrie, het niet vooruitkomen en dan uiteindelijk op de hielen gezeten worden door een duister figuur.

Geen ontkomen toch? Geen manier van ontwaken, een vogel voor de kat…tenzij een held of liefje je uit de aandoenlijke situatie redt.

Frederick, aka Freddy, Charles Krueger, gespeeld door acteur Robert Englund vertolkt als geen andere de kleine sadistische moordenaar die het op tieners munt. Alsof tieners geen problemen genoeg hebben met zichzelf sluipt deze meedogenloze killer hun dromen binnen, sterven in je droom betekend resoluut echt sterven.

Aangezien Freddy en ik jeugdkamaraden zijn kent deze filmtopper weinig of geen geheimen voor mij.

De versie van 2010 daarentegen draaide op een sisser uit. Niet alleen was een ultieme veranderde Freddy te zien, gespeeld door acteur, Jackie Earle Haley, het plot van de film was volledig gewijzigd. De kwaadaardigheid waarmee Freddy gekenmerkt zijn slachtoffers stalkte en uiteindelijk de genadeslag toediende kreeg een clownesk tintje waardoor de film jammer genoeg flopt in vergelijking met de horrorklassieker uit ’84.



dinsdag 24 oktober 2017

Zinloos


achter ‘t verhaal





hij knoopt vergeet-me-nietjes
depreciërend doch berust
over ’t toonbeeld van kunde
nouveau art
een kunst
gretig ontvangen
groupies voor ‘n tijd
en l’artiste monsieur
geniet verworvenheid






zaterdag 21 oktober 2017

‘till death



‘till death 

If raindrops would speak on this night
of broken and hungry dreams,
they would offer me absolute summersun
and a clear blue sky

I’ve been sharpening knives love
in this darkness I call mine
to avoid the dying all over again

I guess I’m ready to leave the grave 
no hands to pull me tis time
time to wander earth, 
after a century of sleep
to find and keep


love lives forever
but death my love remains


tussen schemer



‘k ben alleen, echter niet
zwartglimmende vogels 
cirkelen m’n présence
ze slapen nooit
ze waken

verstopt achter ’t wee gebeente
’t glazen hart, mijn
tik, tik..tak

liefdevol geblazen
bekrast en gebarsten 
toch lamlendig genoeg
tik, tik..tak

tergend traag voor ’t hersteld
en de vogels nazen
in fragment van tijd

tik, tik..krak

donderdag 19 oktober 2017

Hoger



ze rommelen, de bladeren
roestgetint in herfstbries
‘k kijk ze aan, zwijgend en neurie
‘November Rain’

herinner me ’t huilen die dag
en ’t vallen van vlinders naast witte dovenetel.

Jij, vol vertrouwen vertelde over droge schaapjes
en het bipolair gestaar van ’t mens in de spiegel
wie of wat hij geworden was, was gesponnen in jou
verzonnen door jou

’t huilen is opgehouden
vragen zijn gestopt
met sterkere vleugels vlieg ‘k opnieuw
hoger en hoger op

...


dinsdag 17 oktober 2017

Noir obscur






Stilte draagt ruis lief
generfd in fragmenten 
vertakt en gesplinterd
’t doven van ’t hart

je pourrais souffrire
Quelquefois…

vlei mezelf te rust, gevouwen handen  
zwartglimmende muntjes op oogleden
en ’t hartritme…ritme…ruis…morse

stilte gezelt nu ’t lichaam lief,
en duisternis is schijn

Entre la vie, Lily May et la pleine nuit





Sun



dinsdag 10 oktober 2017

Lily pics




Metafoor



’t Verschil was gelijk
schijngestalte in nacht
ik in ’t eindstadia 
van spinwebdromen

oorspronkelijk was attitude
magnitude van ziel
kleine stukjes mijns
dansend in ‘t licht

doch ’t nummersysteem
heden ten dag
vermoorde ’t elan
das waar het aan lag 


zaterdag 7 oktober 2017

Niëllo



Niëllo

weinig raakt jou lief
niet ‘where the wild roses grow’
van Cave & Minogue
of de zomerse warmte van ’n regendag
dat hangen blijft als verloren decennia

weinig raakt jou lief
niet ’t knetteren van ’n gek
die zinnen raaskalt op papier
of vallende vlinders, stervende romance
tot ieders vermaak ‘n bourgeoise vertier

niets raakt jou lief
kunstenaar met abstractie vormen
zonder kloppend hart

niets raakt jou lief
niets raakt jou

...




donderdag 5 oktober 2017

Elite



misschien vond ‘k niet wat ‘k bewaren wou
toen einde nader kwam en glimlach slonk
grootser maar niet onberoerd 
gezel van kunst
gezel van ziel
gewoon van jou.

Blijft de vraag ofschoon,
zij is niet reden
hoe zonderling ‘k ook ben
nimmer te vergeven



dinsdag 3 oktober 2017

Keer weder voor een fractie





Wij, twee gelijken
verdwijnen in heden, er was ooit misschien 
doch je ontwrichte op sierlijke wijze ‘t pulserend hart
boetseerde een morgen, zonder zij van de nacht.

We hebben gezeten, geflirt en vergeten,
 in ’t landschap der doden toen m’n ziel jonger was
‘k vleugels nauwelijks kon beheren en vlinders dwarrelden
over onze hoofden vol kunst en pracht

‘k wou kunnen praten, vertellen….’n laatste keer
want liefste, mijn liefste,
ik mis





nabij oktoberzon
bries luchtig licht
onder vaders rozelaar
kleine kever
zonder knarsen 
zonder slag of stoot
z’n bloedrood keverschildje
vanuit bladeren ontbloot
met ’n spinnen stilte
afgrijselijk als winternacht

laat ik ’t diertje kruipen
wat had je nu verwacht?

maandag 2 oktober 2017

Hallucinogeen



t’ is de droom dat heerst
waar je m’n hand neemt, glimlacht 
& we samen de klif afspringen
ogen dichtgeknepen in tedere dwaasheid
even samen vliegen en dan spatten 
in azuurwater. ‘k zal volgen lief
‘k zal wel volgen.

Oktober vleit zich tegen de wilg
in m’n tuin, ‘k ontwaak de dagdroom
schud haren los en verdwijn binnensdeurs

tot regen opnieuw valt 


It’s just me