Je misleidt woorden
traag en onbespreekbaar...wuift
'n heimwee. En ik herinner me jou
voordat je vleugels ingevlochten
straf werden. Onze tijd hier verstrijkt.
Doof m'n stem en ik zie je
tussen dakgeraamte en spiegelglas.
Ik wuif,
m'n mooiste lach...doch sterf zwaaiend
ietsje meer
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten