2017

Het no nonsense jaar;

Burn-out, een veel opkomend woord in de laatste jaren en jawel hoor, het is een serieus probleem. Hoe pakken we het aan? Waarop letten we? Wat zijn de symptomen? In de voorbije tijden worstelde ik nog steeds de gevolgen van een Burn-out, ondertussen spreken we van een Bipolaire Stoornis, alez in MIJN gestoord geval, spreken we van deze stoornis, mijn andere persoonlijkheden zijn best ok.

Nu las ik dat het voorkomen van een burn-out een plicht is van de werkgever, dat de werkgever preventief moet werken om burn-outs te vermijden...😳😳😳

Allemaal goed en wel, maar wat als de werkgever resoluut lacht met het probleem?

Geen aandacht besteed aan het probleem omdat hij/zij steeds bezig is met eigenbelang, of het belang van smoelentrekkers?

Wat als je honderdtwintig procent je best doet om te genezen maar de werkgever liever heeft dat je thuiszit ipv je gewoon van werkvloer te veranderen. Ik hoor het graag, de vele vele reacties en de stekels die omhoog gaan schieten omwille van deze tekst.

Ik heb professionele hulp en word daadwerkelijk letterlijk uit mijn diepe kuil getrokken, een meter omhoog, drie meter omlaag. Kan ik ervan uitgaan dat het absurd is te denken dat de werkgever een moer geeft om zijn pionnetjes?

Ja, het is absurd.