De wereld tussenin, mijn hoogmoed
en de val van Icarus
gelijk lief, in andere lijnen.
Een witte tuimelaar strijkt neer
in m’n veld vol dagbloemen
licht getrippel in dauw
hij wantrouwt mijn stilte.
Vanuit de schaduw van dit veld
prevel ‘k zijn schoonheid
maar mijn stem kraakt
en onschuld vliegt weg.
Mijn hoogmoed,
in andere lijnen lief
blijft gelijk aan de val van Icarus
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten