m’n dood graaft geen afscheid
of woorden van lage schaduw
’t leert enkel geduldig wezen
een gevouwen winter
op een roestig eikenblad.
Je tuurt naar letters
spreekt klanken eens naam
rouwen om het ongezegde
om mijn dwaze trots en faam.
Je kan wachten en treuren
novemberrozen kransen
uren blijven staan.
Je kan wachten en treuren
ogen vol rouw en regen in je haar,
dit graf is niet mijn thuis
je vindt me lief
eenderwaar
…🖤…
Death letters to Clyde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten