wel danig soms,
hunker ik je ziel
in opkomend getij
of nakende winter lief
leed groeit veren
‘k verken terrein
met flanellen geduld
en kristallen geraamte.
Noem me tranerig!
Frêle met een tikkel retoriek
doch mijn stille getuigen
dit leven is onstuitbaar
met gevoel voor dramatiek
…🖤…
‘met kleine vlinderhart, liefde getart’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten