Prins

Gekneld en lijzig, rijg ‘k uren als parels
om halfweg de kanteling
gefluister te breken
 ’n verbloeide mond;

Lief, we zijn verwond
een verstilling in tijd
van laaiend vuur dat nimmer dooft
tot bloesem voor tijd
van schoonheid berooft

ach lief, we zijn doods
schaduwen op het veld
vlinders in valleien
wij zijn verhaal

wordt gepreveld
wordt verteld