Stil zal het zijn
nu nacht onrust ritselt
en spiegelbeeld doemt
uit de verborgen vallei
het hunkert danig
daar in het duister
ik nauwelijks erken
nauwelijks duld
spiegelbeeld te zijn.
Wijl ik dwaal
langs druk begane wegen
chronistische stappen
waarheen weet ik wel
de lichtlans, hij flitst
ogen zijn schotels
luister blindelings
houd pas en versnel
...❤❤...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten