'ik haat jou'
de plaats verlaten, wanhoop nabij. Hij golft 'n soort weerstand
vormt eigen leven tussen zomers en tussenin waak ik over schaduwkantjes
openlijk zakt moed, dwaal tussen pluizige paardenbloemen en verloren koolwitjes
krul mijn hand op z'n schouder en verzwijg...
'ik droom nooit' bloost hij, ergens beeld ik hoe hij vlinders draagt
tussen voltooide pagina's, onder de arm, kriskras op z'n hart. Gruwelijker dan gemis neem ik in acht
dat de uren dat hij doorbracht met mij, niet eens die van ons waren.
Nu, anno 2016;
Zijn we slechts luttele fragmenten op 'n tijdlijn, het nam een decennia om dichter te komen.
Dichter om te vertellen dat ik hem haat
maar, van hem hou...
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten