'te voglio bene assaie...ma tanto bene assaie...'
zorgvuldig wik ik passen, tussen blauweregen en bruidssluiers,
ook zij woekeren ongewild stenen harten, wortels gehecht, op eenzame graven. Mooi parasitair gedrag of hoe ik zelf beschrijf. Paria van 'n maatschappij waarin
de kronkels van m'n denken het hart laat bloeden. Je pronkt m'n ziel overal mee
scheurt data uit je agenda, vriest me over.
Dichter gelegen, het zal aan de dichter hebben gelegen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten