kan onmogelijk anders
niet meer. Pijn verwierf de steen
dat ooit een hart bleek.
kraakte ribben toen je stal.
Liet me; hongerig sterven in de gouden kooi,
te grabbel, te gooi. Vergeten en verzwegen.
Nam me nooit meer mee.
liet geen sporen na
beschilderd en begraven,
'k weet waarvoor ik sta
Geen opmerkingen:
Een reactie posten