'k beeld me;
zwartgevederde nacht, duizend lichtjes groot
naaldhakken en rode tinten op immer bleke huid
de avond mooi doch onheilspellend
gevuld met Tristesse en altijd lonkende melancholie
mijn hand telt cymbalta, de jouwe die van haar
en zijdezacht gesponnen liefde,
weeft zich op je huid,
je danst op ebbenzwart,
hand op haar heup,
haar ogen in jouw hart
ach serene lezer, hier kraamt de gevallen dichter,
dichterbij de waanzin
woorden dralen voorts
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten