soms, af en toe
sluimert hoop doch
de rugzak emotionele uitputting kromt rug
breekt vleugels waarmee 'k uitvliegen wil
buigt schouders, klampt zich als schaduw
op lichaam, smet op ziel
Wil grip op dit ongebruikelijk fragment
op dit; smartelijke bestaan lief
beseffen waarom elk hoekje
leegte lonkt
mijn wereld is geworden
achter lens en inkt
klein en fragiel maar mijn
stel geen vertrouwen en adem
omdat 't moet
wil je leven
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten