'wie speelt je dromen?', vroeg 'k
nu geen enkel taal je spreekt
ik begrijp, ik begrijp
treur zonder wantrouwen je beslissing
en schuim onze zomer telkens en opnieuw af.
Beetje verdoofd, beetje doods
beetje je ne sais quoi
doch, we waren gesalonneerd in ieders hoofd
schilder en dichter, 't hoofd vol kunde, jij
Nu rest,
de burcht rond m'n lichaam en 't wezen duister
heb in geen tijden lief,
Zo ne les geleerd
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten