’t blijft stil, klein verlamd
in hoekjes van geheime tuinen.
Ik, blootsvoets,
’n sleutel te hand
wandel kilte voorbij
doch ‘t schroeit lief
’t ijzige brandt dwars door huid
links
de brievenbus,
geen brieven, geen liefde, geen aanstellerij...
enkel de zilveren vleugel
van jou...voor mij
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten