misschien teveel geuit
te weinig geluisterd
'k was verzonken weet nog goed
in de plooi van je arm.
Je sprak over schaapjes al dan niet
op 't droge, over 't nodig getooide huis
en de nimmer groeiende rozen
'k voelde vooral de deja-vu
gehuld als mager gestalte met opgetrokken zeis
haaks over m'n hart
voltooien mijn vriend
wat vroeger niet was
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten