In moeder schoot;
‘k staar naar vertes roerloos en kalm
mijn tijd vooruit
mijn tijd in aanvaarding genomen.
Verwarring blijkt lucide, neondromen en vallende sneeuw
op kreunende twijgen knart de ravensnacht
Moeder, mijn liefste
u heeft geboorte niet ontzien
toen ik groeiend vrat aan u leven
’n klein parasiet nat en kil
u vlocht lentekronen rond mijn hoofd
danste me stil aan uw ranke borst moeder,
ben u kind, uw bloed.
Doch,
Ze kwamen en bezochten
demonen, gritsend weggeplukt van uw bezweet lijf
uw kind wees ik, mijn moeder, mama, leeuwin
doch, ben prooi
Hoezeer je ook vecht mama,
Mijn liefste gazelle springt hoger en hogerop
In de bronzen zon.
Uw kind draagt duister en u deed, mijn mama
Alles wat u kon
...🖤...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten