Moeheid besprong
’t kind met vlindervreugde
in de kijker van woeste winter
kraakten vleugels
als ijs op het meer
een bevroren ziel.
No mercy lief, no mercy
kilte prikt duizend naalden
door de aders van ’t hart
en misschien, misschien
vertel ik ooit
hoe leven me velde
hoe tijd sijpelde over jaarringen
van mijn huid.
moeheid besprong
het kind met vlindervreugde
de luchtbel spatte
voor het zweven begon
...🖤...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten