geen dode komt terug
sommige vertrekken nooit
bang voor schaduwen
en het ongekende landschap
van schrijlings leven
of sterven voor tijd
’t ruist als lente opwaarts in gedwarrel
een winter ontgoocheld
te wankel verdwijnt.
Mijn ijlen geluwd
de waanzin geslonken
ontvouwde het hart
werd kiem van mijn zijn
doch was ik nooit
echt vertrokken
de dode zal blijven
ergens in mij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten