Boudewijn vereeuwigd een verdronken vlinder
verleden verlatend stervend op water
niemand roert over de vogel
seizoenen lang in de kleine kooi.
Geen vleugels in lente
om zwaluwen uit te dagen
geen zang in laaggelegen velden
enkel genadige dood.
De spiegelende vijver
vrieslucht in bijna mei
een kale plek in tijds geraamte
ontbladert als winter
Traag stervende, die vogel
de kooi als een bedding
vol pluimen geen vlucht.
Geen treurwagen zal rijden
voor vlinders en vogels
de stilte is lijdzaam
de kooi belemmert vlucht…
'Every now and then I think about my life'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten