De bijzondere parallellen
van het vallend scharlakenrode hart
schamel schreiend over eens
onttoverd gretig om wat komt.
En tussen novemberse buien
druppelt het bonte vlinders
fladderend in mijn glazen tuin
zoekend naar het zoete landschap
de vertrouwde struiken
ze zijn beduveld.
Geen bijzondere parallellen
voor dit dolend vermiljoen hart
je stommelt in dimensioneel duister
ergens in een haperend heelal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten