Vleugel

tijd sterft ’n eigen dood

strijkt wijzers als moois

doch ben niet vrij

leef niet in realiteit.

Losmaken scheurt

de vrouw van ’t meisje

en het bloed van de ziel

kleurt haar tranen roze.

Des te korter lief,

des te korter de nachten van illustratie,

droom en bestemming

des machtiger het gemis

van tijd en leven

mits toestemming

…❄️…

When whispers fade

m’n dood graaft geen afscheid

of woorden van lage schaduw

’t leert enkel geduldig wezen

een gevouwen winter

op een roestig eikenblad.

Je tuurt naar letters

spreekt klanken eens naam

rouwen om het ongezegde

om mijn dwaze trots en faam.

Je kan wachten en treuren

novemberrozen kransen

uren blijven staan.

Je kan wachten en treuren

ogen vol rouw en regen in je haar,

dit graf is niet mijn thuis

je vindt me lief

eenderwaar 

…🖤…

Death letters to Clyde

Lily@rt

Nacht

Kun je huilen lief?

Wanneer nacht gesteente blijkt?

ben gevangen

ben verlamd.

chaos leeft, 

longen branden

de ziel zo frêle

huist geen lichaam

niet meer.

In schemer klanken vormen

ben je wel of ben je niet?

Vertel lief kun je huilen?

ben je sterk

en huil je niet?

…❧...

http://nl.wikisage.org/wiki/Lily_May_Parker