Syndroom

wel danig soms,

hunker ik je ziel

in opkomend getij

of nakende winter lief

leed groeit veren

‘k verken terrein

met flanellen geduld

en kristallen geraamte.

Noem me tranerig!

Frêle met een tikkel retoriek

doch mijn stille getuigen

dit leven is onstuitbaar 

met gevoel voor dramatiek 

…🖤…

‘met kleine vlinderhart, liefde getart’

‘Onderhandelen met doden is krankzinnig’ Ben vermorzeld, verslonden vleugels ontroofd, dwaling in lucht een stervend blad, roestgetint in winter bevroren tot de nerf. Gisteren nog de bloedsomloop van ’n wolf stil bij mijn trouwste en liefste kamerfilosofie over dood & gevolg verdriet in stem doch ’n buik vol vlinders. ‘k slaap niet, lijd geen honger wel pijn geen behoefte of gebreken; ‘Herinner je het strand lief in augustus deze zomer de wind stal een strandbal rollend voor zijn vrijheid weg van het huilend kind.’ Dus lief, met blindheid jij voor m’n fouten en gebreken de engel dat viel uit ’n kanteling van de lucht in volle vlucht …🖤…

Distantiëren

Distantiëren 

‘k val terug in de kudde

doch plande ontsnapping

mag mezelf niet verliezen

niet deze keer.

Dit enge universum

tamme leugenachtige schapen

witte vachten in de zilveren maan

en mijn haren blijven zwart.

De lucht te ijl…gevangen, te gevangen

mijn tanden glimmen

holst van de nacht.

Met onnoemelijke angst drijf ik 

de kudde, schuimbekkend uiteen

ze blaten, ze rennen…vierpotige wolkjes

doch ik, kleine wolf

raas er dwars doorheen 

When the Wolf walks by you – you will remember.

Lily May Parker

…🖤…

Hela in nevel

Hela in nevel

Kribbel woorden; Vandaag is er zon

doch per definitie debatteer ik weer 

touren in eigen leven, 

struikelen onder ’t gewicht

koesteren van zorgzaam geplande veertjes

en ‘t gloed van tegenlicht.

Nog steeds die zon in waterverf lucht

‘k dwaal tussen velden, cirkel de koren

Plan ’n vertrek, vogels in vlucht.

Wat opstijgen betreft

best, blijf ‘k even ter aard

tot vleugels terug ontplooien 

en moed is vergaard

…🖤…