zaterdag 13 november 2021

Obsidiaan regenboog

 Hallo

Je kent me.
Ik leef in jou, spreek wanneer iedereen zwijgt.
de stille stem die gezelschap schenkt wanneer niemand luistert.
iemand om tegen je te praten ongehoord.

Neen, je bent niet gebroken.
je bent gespleten.
Niet krankzinnig maar dolgedraaid.
Deze wereld buigt je tot je barst.

Ik adem niet. Jij ademt voor ons.
Jouw lichaam mijn gedachtes.
Mijn stem spreekt enkel verleden
want morgen is ongekend.

Ik ben het tikken van je hart.
Wanneer je tijd beseft
resterend & verloren.

Neen.
Je kunt nimmer ontwaken
leven is geen droom.
Je bent alleen
niet helemaal.

Hallo
Je kent me.



Fill my eyes
Lithium sunset
And take this lonesome burden
Of worry from my mind

dinsdag 9 november 2021

Mogelijk pad naar een onvoltooide dood

De bijzondere parallellen
van het vallend scharlakenrode hart
schamel schreiend over eens
onttoverd gretig om wat komt.

En tussen novemberse buien
druppelt het bonte vlinders


fladderend in mijn glazen tuin
zoekend naar het zoete landschap
de vertrouwde struiken
ze zijn beduveld.

Geen bijzondere parallellen
voor dit dolend vermiljoen hart
je stommelt in dimensioneel duister
ergens in een haperend heelal.