Ik hekel mensen. Steeds en veel meer. Populistische kudde, allen samen in het hoekje van de weide. Angstig, paniekerig en zelfvoldaan. De ene z'n snoet geklemd in de andere z'n derrière.
Ver, op afstand en in dezelfde weide loop ik. Jawel ik loop er zeker ook. Ben niet te schijnheilig het te ontkennen, niet chauvinistisch genoeg ook. Ik loop er omdat gras groen is en ik nu eenmaal ergens mijn benen moet strekken.
Grappig wel dat, België, het land dat een tweetal jaar geleden z'n 'eigen' Franstalige Belgen wou zien verdwijnen, geëlimineerd worden en verbannen, zich unaniem als 1 blok achter Frankrijk verschanst.
Wat er nu gebeurt is onacceptabel, ten tijde van nu en met twee oorlogen op onze schouders en geweten moeten we beter weten...we weten het nog niet.
Uiteindelijk gaan we allen naar de slachtbank. Voor zij die zich de 'kopstukken' van Europa noemen staan in dezelfde weide. Veilig achter de andere runderen, wij zijn slechts hun vehikel. Ze schranzen zich achter ons, de hoofdpopulatie van de wei, vergeten dat we uiteindelijk allen in dezelfde hoek gedreven staan. Ontuchtige verraders en bang van hun eigen schaduw.
De slachtbank is niet veraf.
De mens creëerde zichzelf. Z'n misdaden en onnozelheden.
Laat me maar op m'n eentje in de wei
You guys can live...I can be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten