poetry, poezie, Lily May Parker
woensdag 27 april 2016
Dimmen
Dimmen
grappig hoe deze maatschappij draait. Een zwakke fundering, 'n rotonde van achterlijke stellingen, incompetentie en onrealisme. Pijnlijk genaaid worden en achteraf nog eens dankbaar zijn. Indien je niet wenst mee te draaien in dit 'feeëriek' wereldje kun je best dimmen want winnen is onmogelijk.
Bepaalde onkunde wordt gemaskeerd door allen samen te loeien, de luider, de liever. Dik gezaaide amateurs met brede glimlachen en weggestoken hoorns in hun goed gecoiffeerde haren. Handjes hier, schouderklopjes daar en op naar 2018!
Jawel, dat doen we, maar enkel om einge terughoudendheid in het verleden te eindigen.
Jawel, dat doen we, maar enkel om einge terughoudendheid in het verleden te eindigen.
Proficiat aan alle optredende kindjes van zondag 24 april 2016.
Jammer dat de organisatie op niets trok, de deuren na al die jaren nog steeds niet geolied zijn waardoor ze het geluid van een balkende ezel perfect nabootsen, de tribune niet werd uitgeschoven, de helft van de zaal niets kon zien of horen en dat het materiaal waarmee de kinderen moesten optreden niet werkte.
godzijdank waren de prominenten aanwezig om dit in de toekomst op te lossen toch?
Groet, het specialke van duizend en een fouten
dinsdag 26 april 2016
Locked
rather dead then lost,
can't make me dissappear
can't lock me inside forever
my darkness, your fear
love, my love
betrayed, never stayed
whilst the Lily's were dying loosenend all strings
left me alone in this winter amongst other things
my skin turns pale and I curse you no more
I follow no further
Sail-by-salute
and go
...
Triginta
alles sterft
alles z'n tijd
genoeg, teveel
alle richtingen loos
wat ik vind, lijkt enkel dood.
Leven in nevel, niemand ziet 't woord
en ik je maar missen
'k blijf ongehoord
...
zondag 24 april 2016
vrijdag 22 april 2016
Zwarte vlinders
nietig
oneindig
getijen vroeg
tranen laat,
'n traagheid tussen
verdrinken en verdwijnen.
Huis je verleden
niets komt me toe
geen toekomst, geen heden
toch heb ik geleden
lieverd
...
dinsdag 19 april 2016
maandag 18 april 2016
vrijdag 15 april 2016
zaterdag 9 april 2016
Lid van een gilde...
kan onmogelijk anders
niet meer. Pijn verwierf de steen
dat ooit een hart bleek.
kraakte ribben toen je stal.
Liet me; hongerig sterven in de gouden kooi,
te grabbel, te gooi. Vergeten en verzwegen.
Nam me nooit meer mee.
liet geen sporen na
beschilderd en begraven,
'k weet waarvoor ik sta
woensdag 6 april 2016
Marmaros grafkunstenaar
't wintert steeds
en duidelijk is dialoog verleden
noodzakelijk verleden, ofschoon tijdens de nacht verleden,
geraak er niet aan uit. Vaak zie ik je, de waterfles aan de lippen
tussen houtige planten en eeuwige vergunning-marmer.
Vaak zie ik je...
Licht en duister lief, schenken schemering
en ook jij
kon daar niet voorbij
...
dinsdag 5 april 2016
maandag 4 april 2016
zondag 3 april 2016
Abonneren op:
Posts (Atom)