betrad 't hoofd van de warrige dichter
en zondermeer bewoog de pen
was geland, in dulle aarde
een hemels wezen?
Kleine vreugde doch
'k ontken met klem
al zijn dagen nimmer levend
sinds den tijd dat 'k hier rust
O, nobel wezen wees strohalm
dat doodsheid vangt en ons bedwelmt
indien je faalt, wees niet verlegen
wees dan 't wezen dat ons gezelt
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten