geen regendruppels deze keer
waar tijd staande blijft
waar eenvoud heerst
tussen brons
en plastiek
‘t hart doorbloed
ogen wijd
hoe helder ook de dag
des te kouder mijn handen
‘t gebladerte glinstert
de huisjes grijs en dood
en de lelies in ‘t ijswater
kleuren van wit naar helderrood
Geen opmerkingen:
Een reactie posten