In dromen;
Draag ‘k vleugels,
wieg, op stille tonen
ben hier, ergens gewoon gestrand
geen mensen, geen huizen
slechts niemandsland
geen angst lief, ken ik
als duister ‘t licht onttrekt
schud haren los, strek vleugels
‘k ontsnap! Ik vertrek.
Geluidloos klapwieken
tot nabij ‘n ijzeren hek
komt stilstand erg abrupt
pas daarna ‘t besef
dromen over vleugels
‘t geraaskal van ‘n gek
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten