‘t graf waarin ik verzeilde

verborgen in stilte ontluikt
’n denkperspectief;

Naald in deze mensenmassa
en drager van hartelijke fantoompijn
levendig genoeg om echt te wezen
tussen de tonen van doodse stilte

’t is een misdrijf lief
zweven in duistere lucht
opeengeplakt vervaarlijk
‘k moet deinen
voor het laatste licht dooft

‘k lik wonden,
voeg me tussen menigte
onzichtbaar is onkwetsbaar

enkel de vingerafdrukken
van mijn speelse ziel
kleven deze dagen na

…