’t lijkt oorverdovend,
storm in het glas water
dageraad in lichterlaaie
en ’t klieven van wind
m’n ziel verliest zwaarte
verliezen? Ach, reeds verloren
want schaduw blijf ik immer
in kluwen van bestaan.
Er valt regen in dit dorp
aan de kustlijn, zondermeer
meeuwen krijsen
meeuwen brullen
en ik dwaal verder
telkens weer
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten