Nyx
de nacht sluit, ze ademt in m’n hals
deze duistere sirene,
danst schaduwfiguren
haar wereld ongrijpbaar
en met zoete smart luister ik
hoe ze sust, me verlamd
zij en ik in deze gouden kooi
‘k wil niet herleven waar ik struikel
doelloos rondren en val
ze hijst ’t vlees van m’n ijskoud lichaam te bed
ze heeft te pakken
heb me nauwelijks verzet
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten