Poel der tijd
buiten bereik,
net buiten bereik
beelden ontwapenen
een rafelende gedachte
dat schoonheid blijkt,
van herinnering te zijn
bewust van weemoed
schuifelen parels mijn wangen
getuigen vol gratie
van te snel gelopen tijd
onderweg zijn lief
onderweg naar het licht
lonkt duister mijn vleugels
nevelt schemerige mildheid
waarin ik dood onderscheid
en het hart onder impuls
slaat harder dan roffel
slaat harder dan roffel
al blijft alles opnieuw
net buiten bereik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten