poetry, poezie, Lily May Parker
mijn ziel is kamikaze
heeft vleugels want geen mens
plukt geen dagen of wilde rozen
enkel scherven zelf gekend
de pillen spelen parten
droomsoldaten blijven gestild
bloed krocht door nerf en naden
alles dood, ‘k had dat niet gewild
klatergoud in zwarte meren
nacht spiegelt mijn winterstorm
wou wel blijven maar kon niet keren
ik was dood, niet andersom
We krijgen 29 gedichten en 16 fijn gestileerde vrouwelijke wezentjes die leven in een kleurrijk gefantaseerde wereld waaruit ze lijken te willen ontsnappen. De sfeer is gespannen. Het zijn afgebakende silhouetten die verweesd achter blijven. Ik vermoed dat de tekeningen digitaal bewerkt werden. De inkleuring is speciaal. De reeks gedichten is niet ingedeeld volgens thema. De dichteres koos voor een verspreide slagorde. Op de poëtische harp van Lily May Parker worden diverse noten aangeraakt die ons van rillingen voorzien.
Koorts
Stil zal het zijn
nu nacht onrust ritselt
en spiegelbeeld doemt
uit de verborgen vallei
het hunkert danig
daar in het duister
ik nauwelijks erken
nauwelijks duld
spiegelbeeld te zijn.
Wijl ik dwaal
langs druk begane wegen
chronistische stappen
waarheen weet ik wel
de lichtlans, hij flitst
ogen zijn schotels
luister blindelings
houd pas en versnel.
Lily May Parker gebruikt een ongecompliceerde taal en hanteert daarbij haar eigen parameters. De gedichten zijn vooral stil, ingetogen en stijlvol somber. De dichteres werkt in stilte en bezorgt de lezer teksten die tot nadenken stemmen. Deze bundel is zeer toegankelijk voor mensen die niet vaak tot poëzie worden verleid. En als er een rode draad doorheen het werk loopt, dan is het die van de openstelling. De dichteres geeft zichzelf en haar emoties bloot. Ze laat ons binnen en neemt ons mee doorheen haar wereld waar zekerheden ver te zoeken zijn. De moeilijke, onmogelijke en verloren communicatie komt in veel van haar gedichten voor. Bij het lezen komt de associatie met Jotie ’t Hooft bij mij op. Als een passend jaargetijde moet gezocht worden, dan komen we zeker uit in een kille Victoriaanse herfst. Stilistisch doet deze dichteres haar eigen ding. Ze schuwt het risico niet. Voor de interpunctie in haar zelf gecreëerde taal legt ze zichzelf geen begrenzingen op. De toon van de gedichten is de innerlijke weergave van de zoekende mens; het individu dat een grillig kompas volgt in de hoop in een oase van rust te belanden. In de gedichten van Lily May Parker is de dreiging altijd aanwezig. De drang naar geborgenheid en menselijke warmte is groot. Er is een zekere vorm van verlies of een lichte vorm van optimisme dat altijd weer de kop wordt ingedrukt. De dichteres struikelt haar leven lang?
Poète maudit is een ongecompliceerde bundel pretentieloze poëzie die ook bij jong volwassenen een plaats verdient. De originele kunstwerken vormen rustpunten tussen de trage gedichten. Als lezer kun je hier rustig ademhalen. De gefantaseerde personages, die eerder op liefelijke vrouwelijke demonen lijken, zullen die inzet waarderen.
Poète maudit, Lily May Parker, Uitgeverij Het Punt, Dendermonde, 2020, ISBN 978 9460795 060
Recensie Frank Decerf over Poéte Maudit uit literair tijdschrift De boekhouding
Het overviel me opeens. Ik weet niet precies meer wanneer maar het was er.
Een duidelijk gemis.
Eerst gewoon een klein plekje. Dat soort plek die voelt als een blauw plekje.
Het is pijnlijk wanneer je er per ongeluk op duwt.
Maar naarmate tijd verstreek werd het algauw een stekende pijn. Alsof een naald me porde op de meest onmogelijke momenten.
Terwijl ik lach...steek, pijn.
Terwijl ik lees, diep geconcentreerd, steek...pijn.
Het liet me voelen dat het er was en vanaf dàt moment wist ik... het zou continu blijven.
Nu draag ik het. Alsof ik ergens in mijn lichaam een parasitaire pijn meedraag.
Het prikt nog, steekt en voelt af en toe branderig aan.
Dit alles gaat dan gepaard met tranen. Ze wellen op, gewoon oersterk en met veel.
Hoe ik mijn gelaat dan ook in een grimas probeer te houden...ze dwarrelen omlaag. Dit alles gebeurt op de piek van het pijnmoment.
Voor vandaag is ze een geluwd maar morgen weet ik zeker dat haar gezelschap me opnieuw duidelijk zal worden.
Het zal starten als een pijnlijke plek.
