“Let us agree, we will be friends for all
eternity.”
Ik trok deze ochtend de deur van
ons washok open. Dezelfde routine, elke dag opnieuw. Een hoopje boterhammen met
een scheut warme koffie, twee schepjes graan en een schep konijnenvoer.
Echter toen ik vers water in de
emmer wou laten lopen viel mijn oog op iets kleins.
Een hoopje wezen. Niet langer dan
6 centimeter. Rillend en drijfnat. In de emmer had zich een bodempje koud water
gevormd waardoor het wezentje in kwestie niet was verdronken maar wel zwaar
onderkoeld en loom.
Ik zette mijn spulletjes opzij en
tilde de emmer op. Hier zullen vele gezichten zich plooien naar een afgrijzen
maar het mijne vulde zich met compassie. Op de bodem van de witte emmer zat een
heel klein angstig grijs muisje. Te verschrikt om zich te verroeren en
duidelijk onderkoeld.
Het spijt me. Zelfs al ziet de
mensheid de muis als ongedierte, ik kon het diertje niet doden.
all
animals are somebody, someone with a
life of their own
Het muisje rustte op de palm van
mijn hand en tussen onze wilde tuin zocht ik een plekje in de opkomende zon. De
grond was me nog iets te nat en ik wist dat het diertje gewoon verder zou
afkoelen en sterven.
Een kleine lege kartonnen
bloempot leek me de perfecte plek! Ik vulde het met een beetje kippenhooi en
liet het uitgeput diertje zakken in het gedroogd gras. Daarna plaatste ik de
bloempot zorgvuldig richting zon en kon enkel hopen dat die voldoende warmte
zou schenken aan deze kleine geredde drenkeling.
Een paar keer ging ik polsen.
Zijn vachtje begon dan wel te drogen maar hij bleef er maar erg moe bij liggen.
Zo gingen de uren voorbij. Tot…
bij mijn laatste bezoek. Toen was
het bloempotje leeg. Ik keek eronder en ernaast.
Maar de kleine Fievel was
verdwenen.
Net toen ik me wilde oprichten om
naar binnen te gaan ving mijn oog een vlotte beweging onder de lavendelstruik.
Daar zat hij dan, the little nobody. Hij gunde me nog een laatste blik van zijn
grijze staart en sprong in kleine hupjes de schaduwen van de wilde tuin in. Een
nieuwe kans dacht hij vast bij zichzelf.
Ik hun hem zijn klein leventje
als is hij voor vele mensen maar een muis.
Voor mij was hij op
dat moment een doel.
all life
deserves respect dignity and compassion
Geen opmerkingen:
Een reactie posten