Als ik schrijf, de duivel weet hoe vaak ik schrijf, moet! Mezef dwingen details te elimineren. Simpel op zich, moeilijker dan je denkt. Mijn ervaring kan detailwaardig zijn,het uwe niet. Alsook ondervonden dat ik andere details zie dan jij, dan zij...dan gelijk wie trouwens.
Ben bezeten, doch trouw aan mijn gedachten.
‘K erger me mateloos aan het clowntje van mijn kind, statig zoals we hem sedert jarenlang in het gezin kennen blijkt hij nog steeds te zijn. Hij sierde mijn muur destijds, schuin over het bed met de breedste grijns dat je je maar kon bedenken...
Soms hoorde ik zijn iel gelach weergalmen tussen mijn lakens door. “verstop je niet kleine Nathalie, laat ons spelen”. Kinderen hebben enorm verbeelding en helaas voor mij heb ik het nog...maar die clown. Ik betwijfel of mijn verbeelding me veel parten speelde.
Niettemin staat dezelfde griezel er nog steeds, Djerzy de clown. Een veertje in zijn rug laat hem opwinden eens volledig opgedraait vullen enge klanken de kamer...jaren veertig cabaret vult en golft een sfeer mee waarin ik me ongemakkelijk voel...kijk liever niet teveel, naar mijn jeugdige griezel van weleer...maar wegdoen,lukt me niet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten