niets raakt jou, denk ik
in de nerven van deze ravensnacht
sterft 't kaarslicht duizend gezichten
'k strek stilte oorverdovend en verleid de laatste sterren
't is tijdloos, het tikken van de treurende wilg
dansend in stortende juni regens op 't kamergroot raam
mijn hart kent de zwaarte lief
van geleende woorden en ongevraagde antwoorden
kruis de datum rood aan,
de dag dat de zandloper brak
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten