Charon wacht me op
z'n vlot klotsend en kreunend
af en toe keilt water overboord,
'k ken geen angst
de eens groene wilgen lijken spijkersilhouetten
somber en doods, mijn onderwereld
nevelig en duister, mijn thuis.
tijden de overtocht mijmer ik de zomer,
die ene enige zomer waarin ik oprecht gelukkig was
geloofde, glimlachte.
We meren aan,
'k tast mijn zakken
en betaal de veerman z'n verdiende obool
Ik begroet Garmr en wandel het hiernamaals fluitend binnen
🎶who's gonna drive you home tonight🎶
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten