’t water kolkt
ik eb mee doch verroer geen vin
naadloos de vloedlijn langs
niets meer dan lichaam
en vluchtende ziel
september te stil
’t geweten sterft ’n zeemansdood
de strijd gestreden, ’t doek gevallen
gedenkwaardig toch
‘k laat geen afscheid na
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten