door ’t vensterraam, fantoompijn van ’n dichter
spelende mussen en roodgetint gebladerte
er loert winter mijn liefste
als ’n panter op jacht.
Arduinen hemel huist koperen spreeuwen
ze vormen silhouetten en m’n blik verdwaald
‘k zal niet spreken, niet leven of beleven
statig monddood de rugzak nimmer legen
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten