Stilte draagt ruis lief
generfd in fragmenten
vertakt en gesplinterd
’t doven van ’t hart
je pourrais souffrire
Quelquefois…
vlei mezelf te rust, gevouwen handen
zwartglimmende muntjes op oogleden
en ’t hartritme…ritme…ruis…morse
stilte gezelt nu ’t lichaam lief,
en duisternis is schijn
Entre la vie, Lily May et la pleine nuit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten