Het is zomer vertelt men,
doch nerft purper en blauw ’t lichaam
van zij dat nooit zon heeft gezien.
Bomen sterven ’n staande dood
zinken verzwolgen in gebarsten aarde
en in spookvelden van dor en broos
dool ik vederloos voorts, lief
De wonde, ooit hart genaamd
gaapt als ’n dode mond
klanken ontvreemd, gestolen en ontdaan
ooit hart genaamd mijn lief
’t kloppen ontgaan
’t is zomer verteld men,
maar November heerst mijn ziel
tussen nergens en hier
de tijd waarvoor je kwam
en uiteindelijk voor viel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten