Belladonna
nacht valt in zilvertoon
nevel twijgt de ruimte
dit landschap dat ooit mensheid schiep
en met lijken toe opvulde.
Kon dood zegen zijn?
’n Flauw geschil tussen werelden
en marmeren huid keren tot wit
adem longen vinden.
Wel dood lief, niet begraven
dool ‘k zonder vermaak het stille veld
gejammer wiegt de wilgen en nachten
wel dood lief, niet uitverteld
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten