we herleven, ’t oude uur heden ten dag
alsof tijdelijke gedwongen
niet aan ons lag.
Je heft ’n hand schud fragmenten uiteen
beschrijft in grove lijnen
’t verhaal in geheel
met alles en haar redens
buldert de zee ongrijpbare klanken
& daglicht tovert je schaduw vlak achter mij
de vuurtoren getuigd, dit is een kleine zegen
het wegebbende water, de glinsters
lief, ik denk…het is ons genegen
…🖤..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten