Zomer geeft geen voorkeur hoe haar zon stralen slaat
blanke huid en kastanjeharen
ze streelt alles dat ‘r weg beslaat.
Breukelinge van dezer dagen, vertrek ‘k met schouderophaal
nog voor zonlicht m’n ogen kleuren
ben grillige ziel dat is ’n prijs dat ik betaal
vaak tijdens eenzame uren
besluipt gedachte hoe werkelijk schoonheid lijkt?
Wanneer ze zich spiegelt op ’t blad
geel en schroom van een eeuwenoude eik
‘k hecht geen wonden beste vriend
of treur dingen dat ik nimmer bezat
de zomer is verloren liefde
nog voor ik er erg in had
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten