Silente e minacciosa
weinig nu
ik ben weinig
elke slag punt van zijn
zweverig en realistisch
de gruwel van bestaan
lijkt onmetelijk dodelijk
toch, zal ondergaan
heb je in ’t zicht
terwijl de zee kolkt en woedt
neurotische gevallene
wankelt
vliegt niet meer
geen mantel van vleugels
niet deze keer
slechts ik lief
zij
van weleer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten