poetry, poezie, Lily May Parker
maandag 30 november 2015
De andere kant
Pas wanneer schaamte opduikt en regen m'n kleren doorsijpelt
spartelt z'n stem de ruggengraat omhoog, Besef ik duisternis rondom.
Zand op wimpers, zout op lippen,
waarom verteld niemand eerlijk
waarom ik heb gefaald?
Golven vloeken, tegenwoordig altijd en met kille handen graaf ik verder.
Geen aangespoelde fles of uitgeputte duiven,geen boodschap in het zand
Doornat en doorregent, niets liever dan
je handen op m'n schouders
enkel om te begrijpen...waarom wie ik was
uit je leven moest verdwijnen
...
12 mei
Vertelde me hoe jammer het was, jammer voor de rozen.
Je Bleef en ik volgde, sinds die dag,
ieder woord, elke zucht.
de droomloze nachten
de getormenteerde barsten.
m'n passie werd groter, groter dan angst
'k blijf hier
van je houden
onthouden. Grijp, begrijp.
echter, je blijft buiten alle bereik
...
Magnitude
Idealist
dwaal over duin en strand. Geen jutter, nooit een jutter.
Vermoedelijk onrustig daar ik zoeken blijf
wat als, 't niet meer bestaat?
Bij alle duisternis, 'k kan het niet weerstaan
het woekert; als wirwar pulserende sterren, licht verblindend.
Wat gisteren leek
blijkt te ver. Idealist, geen jutter. Nooit een jutter
zondag 29 november 2015
Ze geeft me niet op
Woede en gebruis,
In volle opstand, rebelleren.
Ongetemd stappen, moedig stappen,
Heus kan niets me nu nog raken, niets...
‘k hou ervan op afstand te blijven, gewoon luisteren, begrijpen.
Ze beukt flarden golf tegen m’n heupen maar ik deins niet. Spel me maar de les;
Noorderzee, Noordzee. Je zalft de wonden
Daagt me te beteren. Helaas. Beter wordt ik nooit...
donderdag 26 november 2015
Light
Ik denk aan je. Als je glimlacht, ontroert bent of gewoon aan me denkt.
In gedachten of herinnering.
't werkt aan beide kanten zie m'n lief.
't werkt aan beide kanten...
woensdag 25 november 2015
dinsdag 24 november 2015
The bottle
So scared. Scared to live life.
How do I overcome? Don't need the 'harsh reality'
The 'never heads up'
but tell me my love; How do I overcome?
Take my soul, teach me how to run.
No more buying time, seems like forever now
one more please
last one
just want to know
how do I overcome?
you
...
Poetica
'uiteindelijk, kon ik je niet verliezen. Immers was je nooit van mij'
geen einde
geen visie of idee.
Moeilijk aan te duiden.
Te bewaren. Waar bewaar ik je?
Stel;
hel breekt
toeschouwers, jij, ik
Objectief lief, ik wil je. Te objectief.
Het spijt me erg
heb je te lief om je te haten.
...
maandag 23 november 2015
Expo: www.eddydebuf.be/Must see
Expo; I am in a place where I have never been before
http://www.eddydebuf.be
http://voorlaatste.blogspot.be
http://florsnieuweblog.blogspot.be
http://www.eddydebuf.be
http://voorlaatste.blogspot.be
http://florsnieuweblog.blogspot.be
I'm not here for entertainment
Shortage in the Switch
I came to see
you're here to ditch
ain't we better off?
Love
Love
Beautifull love
No history, no hurt
Absurd
a little of you was enough
to corner me again.
don't plead my case dear devil,
I'm the shortage
time to switch
...
Heart Shaped Clouds
Come on people. Heart Shaped Clouds? We have a soul, a reasoning, failures to launch and pursue dreams. But a heart?
The only heart I know, I own, is the twitching thing in my Hollow chest. Not a heart, no heartaches.
I lost the damn thing, can seem to retrieve it again.
zondag 22 november 2015
zaterdag 21 november 2015
You have me
November 21th, don't care about the years no more
isn't it better, to have been, instead of being hated? Sure Love, you remember the whispers. The smile when I saw your lovely face. My cold hands?
Barely touching. Surely love, you must?
For I remember the beating of your heart. Blood pulsating. Alive, I was alive.
Now everything seems gray. Thoughts, so many thoughts. Don't tell me love you have forgotten the color of my soul. No way you can change your mind so bloody fast...
We have the right to be wrong in this life. We are entiteld to.
But really I can't take no more, cannot get over you.
Nevertheless love,
to never see you again?
Feels wrong
...
isn't it better, to have been, instead of being hated? Sure Love, you remember the whispers. The smile when I saw your lovely face. My cold hands?
Barely touching. Surely love, you must?
For I remember the beating of your heart. Blood pulsating. Alive, I was alive.
Now everything seems gray. Thoughts, so many thoughts. Don't tell me love you have forgotten the color of my soul. No way you can change your mind so bloody fast...
We have the right to be wrong in this life. We are entiteld to.
But really I can't take no more, cannot get over you.
Nevertheless love,
to never see you again?
Feels wrong
...
Getijde...
Gewoonlijk.
Aandacht trekken, krijsen
rakelings lucht in
meeveren.
'k staar ze aan,
stap onbegrepen
wind verstrooit, beukt
gillend!!
"ga terug, ga terug"
Sleep stroming mee
't verschil blijkt;
temidden de storm
waar ben jij?
...
vrijdag 20 november 2015
donderdag 19 november 2015
In de broeikas
Dauw op verlaten spinnenwebben
ik dacht,
aan bomen, gestaag bestolen
wanneer wind charmeert
wervelend
drapeert
hoe passie verlamt
stilte zich keert
er vallen druppels op m'n raam
sluit gordijnen
'k kan geen regen meer dragen
nu
...
woensdag 18 november 2015
The mountain goats
Ik hekel mensen. Steeds en veel meer. Populistische kudde, allen samen in het hoekje van de weide. Angstig, paniekerig en zelfvoldaan. De ene z'n snoet geklemd in de andere z'n derrière.
Ver, op afstand en in dezelfde weide loop ik. Jawel ik loop er zeker ook. Ben niet te schijnheilig het te ontkennen, niet chauvinistisch genoeg ook. Ik loop er omdat gras groen is en ik nu eenmaal ergens mijn benen moet strekken.
Grappig wel dat, België, het land dat een tweetal jaar geleden z'n 'eigen' Franstalige Belgen wou zien verdwijnen, geëlimineerd worden en verbannen, zich unaniem als 1 blok achter Frankrijk verschanst.
Wat er nu gebeurt is onacceptabel, ten tijde van nu en met twee oorlogen op onze schouders en geweten moeten we beter weten...we weten het nog niet.
Uiteindelijk gaan we allen naar de slachtbank. Voor zij die zich de 'kopstukken' van Europa noemen staan in dezelfde weide. Veilig achter de andere runderen, wij zijn slechts hun vehikel. Ze schranzen zich achter ons, de hoofdpopulatie van de wei, vergeten dat we uiteindelijk allen in dezelfde hoek gedreven staan. Ontuchtige verraders en bang van hun eigen schaduw.
De slachtbank is niet veraf.
De mens creëerde zichzelf. Z'n misdaden en onnozelheden.
Laat me maar op m'n eentje in de wei
You guys can live...I can be
Protectieve Custody
Silently whispering
'head or tails'
choose.
You have a choise, options
but stay logically now, do not forget;
I was never the one to intrude, to explain or discuss
why?
I was the easy dreamer. The petal floating
between the Lily's in the lake
the one with the smile when you came to say hello
the one with all the remorse, empathy and guilt.
Still now
I can't remember how to forget
You shoudve killed me then
immediatly
instead of breaking
what was left
...
Head or tails?
You had a choice
don't ever forget
dinsdag 17 november 2015
Alsof
gemis niet erg genoeg is
niet hartbrekend pijnlijk genoeg
Alsof
Ik tranen kan bedwingen
Alsof
Je straft, mij straft
en jij lief
Vindt dat ik dat verdien
Ik luister, er is stilte
Ik kijk, staar slechts blanco
Ik wil volgen
maar toegang is beperkt
Ik blijf huilen
Nog nooit voelde ik me zo vernederd ongewenst
Jij leeft lief
Ik rouw
...
maandag 16 november 2015
Flower in the barrel of the gun
Ik vrees dat mensheid een nieuw dieptepunt kent...
Einde beschaving...
Anno 2015 start wereldoorlog III
'k wou dat ik minder fatalistisch kon wezen, maar ik heb er dik spijt van een prachtig kind op deze aardkloot te hebben gezet.
zondag 15 november 2015
zaterdag 14 november 2015
They stood up for love
Veel sterkte gewenst aan de families en vrienden van de vele slachtoffers in Frankrijk...onbegrijpelijk...
vrijdag 13 november 2015
Moving to Quebec
Volg loopbaan. Struikelend.
Marcha Funebre;
Uit Verschillende optieken
overdrachtelijke melancholie
'n bezwering
verzen vrijer denken
daarentegen, constant typisch
houdt me bezig
't wetenschap
...
Ride of the Valkyrie
Zuinig
uiteindelijk kost het
glimlachjes die ontbinden
in absurde verslagenheid.
Prevelende leegtes
'Gesamtkunst'
Wij
Mijn waanzin
jouw uitgesproken stilte.
Alleen kan 'k niet voortzetten
geroutineerd wezen
teneinde tragisch
en idioot
...
donderdag 12 november 2015
Crook
Some say
patience love, is a virtue
true? Not right now it isn't.
You're not worth suffering for
not anymore...not anymore.
Many things love, you chose to ignore
like what was meaning or destiny?
Why did you show up?
For it was only to leave again.
I know, I know
I'm not good enough
to play the game you play
beautiful crooked soul
A little mader
each silent day
...
woensdag 11 november 2015
Jeugd/1988
 |
| Terril de la croix/Quargnon |
De zomers ginds waren anders. Warm, erg warm en uitgesproken kleurrijk. De gastvrijheid was typisch zuiders, mijn familie, mijn trots.
Mijn nicht Venezia en ik zijn even oud, iedere dag gingen we wandelen met mijn grootoom, tevens haar grootvader Alfons. Velden vol lavendel, zonnebloemen, mais en wat ik dacht grote boterbloemen te zijn.Het plaatselijk dialect was voor mij geen probleem. Het werd me als Vlaams meisje met de paplepel ingegeven. Le patouat, ik spreek het nog...al zijn degenen die het begrijpen moeilijker te vinden.
Oorspronkelijk uit Frankrijk, Yvonne Wery en Victor Vilain, kwamen naar België opdat mijn overgrootvader in de mijnen werkte.Ze stichten een gezin met vier kinderen, Victor, mijn grootvader, Yvonne, Liliane en Rose Marie. Mijnen waren toen een grote bron van inkomsten voor vele gezinnen.
Maar ik dwaal af. Tijdens mijn zomerse vakanties werden mijn nichtje en ik dus onderworpen aan
mijn grootoom Alfons zijn ‘militaire’ wandelingen. Zijn penioendagen gevuld met de enerzijds gruwelijke taferelen van zijn vroegere diensten konden anderzijds het lijden verzachten als hij de meisjes kon bijleren over de streek. Ik ben hem dankbaar.
Al spraken mijn spieren dat destijds tegen.
Tien tot twaalf kilometer tussen velden en bossen, kleine boerderijen en meestal geen enkele beschaving. Her en der stopt hij en haalt de heerlijkste dingen uit zijn rugzak.
Elke wandeling werd afgesloten met een eerbetuiging aan ‘le terril de la croix’.
In zijn gebeden daar bij dat kruis begroette hij overleden kameraden en mijnwerkers.
Venezia en ik waren stil, als je een man van twee meter ziet huilen...daar word je gewoon stil van. Tijdens de terugtocht speelden we terug ongestoord verder...
Thuisgekomen stond groottante Yvonne klaar met een overvloedige maaltijd, warm en met veel liefde klaargemaakt. Kaarsjes, gebabbel en geleuter...mijn mensen, mijn familie.
Ik ben ver, te ver afgedwaald. Vind bitter weinig terug van de warmte en gruwel het leven.
Het laatste stukje warmte en liefde werd onlangs in scherven gesmeten. Ergens onder een wak zit alles vast en daar blijft het zitten. Voorgoed.
Groottante Yvonne stierf gisteren op 75-jarige leeftijd.
Ma tante,
Rejoint ceux que tu a aimes en attend ceux que tu aime...
n’oublie pas de dire je t’aime a meme et pepe...
n’oublie pas...
Nathalie Vilain
 |
| Add caption |
dinsdag 10 november 2015
maandag 9 november 2015
zaterdag 7 november 2015
Priming
De laatste kilometers zijn hels. Blijf verdragen omdat ik het dragen moet. Wil nimmer opgeven en beseffen. Beter doe ik het niet.
Er valt absolute stilte bij aankomst en duister als droomloze nachten doemt stem.
"Het blijft"
grimmig en schor
"Het blijft, net als ieder dat voet zet op dit domein".
Uitzondering hoef ik niet.
Van Zuid naar Noord op slechts een maand tijd. Het is me niet onbekend. Dat niemand keert laat me weten wat eeuwig is. Als schaduw, op voet gevolgd...altijd en onomkeerbaar.
De achtergrond grijzer, 'k zak schouders. Dwaal. Er valt niets te redden, niets te achterhalen.
In korte stoten, flarden.
Onmogelijk te nuanceren, opstand woedt. Afvallig en goedkoop de prijs van verloren ik en de teruggevonden jij.
Besef, hoe de bakvis ontgroeit ik nog steeds de hartpijn draag. Je auditie was spectaculair. De rol van je leven! Niet?
Vergeef me deze obsessie lief. Jouw 'zottigheid' littekens mijn.
...
Abonneren op:
Posts (Atom)