kan niet vragen
huil lief, daar slechts een naam
prijkt op wie ik ben.
De vlucht, de stilte
de gedorste zomer, alles blijft achter
't eenzaam fragment.
Geen vleugel of droom
kon ik ontvouwen, geen hartpijn voelen
als 'k je niet had gekend.
'hij gooit gebonden lelies, wit gebroken achter zich'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten